فغانی برای ششمین بار دربی را قضاوت می نماید؟ - کالارنا

به گزارش خبرنگاران ، مهدیه دریابیگی ، دوباره دربی و دوباره گزینه اول و آخر داوری: علیرضا فغانی. خوشحال باشیم یا ناراحت؟ از اینکه تنها سرمایه فعلی داوری ایران علیرضا فغانی است، به همان اندازه که در بازی نیمه نهایی جام جهانی از شدت خوشحالی بغض گلویمان را فشار داد که سوت بازی را به یک داور ایرانی داده اند، اما امروز از اینکه فقط فغانی تنها سرمایه داوری ما گردیده که مجبوریم در هر دربی چشم امیدمان به او باشد، باید نگران باشیم. شمارش معکوس برای بازی بزرگ پایتخت آغاز گردیده و مهمترین دغدغه این روزها بدون شک انتخاب داوری است که بتواند از پس این بازی به خوبی بربیاید و بازهم از سر ناچار و با منطق خاصی که باید این بازی را به خوبی مدیریت کنیم باید به سراغ سرمایه ای برویم که در تمام دلواپسی های لیگ تنها گزینه است.

دربی 88 در راه است، چشم به هم بگذاریم پنج مهر از راه می رسد و سرخابی ها دوباره جلوی هم می ایستند، اما در این لیگ شلوغ پر زد و خورد که چشم یاری داور بازی را نشانه می گیرند، چشم یک طرفدار را کور می نمایند و به راحتی آب خوردن به دلیل جو متشنج استادیوم، یک بازی نیمه تمام می ماند، چه توقعی داریم که بازی دربی با آن حساسیت خالی از هر گونه تنشی باشد. خارج از صحبت های کلیشه ای که به دل هیچ کس نمی نشیند و فقط تیکه و پاره کردن تعارف است، برای این بازی حساس و بحث داوری اش باید فکری کرد. شما اگر به جای اصفهانیان پشت میز ریاست کمیته داوران بنشینید و قرار باشد نام یک داور را از لا به لای تمام مصلحت های این فوتبال بیرون بکشید، چه کسی را برای دربی 88 معرفی می کنید؟ بدون شک در این جو آشفته شما هم بهترین و پرآوازه ترین داور خود را برای این بازی معرفی می کنید. شاید در این شرایط چاره ای نداشته باشید و در کوتاه ترین فرصت نام فغانی را به مسوولان برگزاری مسابقه اعلام کنید، این تنها راه عقلانی است.

به اصفهانیان حق می دهیم که در این مقطع زمانی به علیرضا فغانی و قضاوت او در دربی فکر کند، اما بد نیست در این استدلالی که سعی می کنیم عقل را به احساسات چیره کنیم، دلایلی را هم مطرح کنیم که تعیین گردد چقدر خود آقای رییس و اطرافیانش در به وجود آمدن این موقعیت دخیل هستند و شاید اگر درست و با برنامه پیش می رفتند امروز در هر گوی انتخابی مجبور نبودند تنها اسم فغانی را بیرون بکشند.

آنهایی که این روزها از نزدیک شاهد تصمیم گیری مسوولان کمیته داوران هستند به این نکته اشاره می نمایند که رییس کمیته داوران سه گزینه را برای قضاوت دربی انتخاب نموده است. علیرضا فغانی، بیژن حیدری و مهدی سیدعلی سه گزینه ای هستند که اصفهانیان و دستیارانش در حال آنالیز شرایط آنها هستند و طبیعی است که شانس فغانی به مراتب بیشتر از گزینه های دیگر است. به طور حتم نخستین شخصی که بازی دربی را به او پیشنهاد خواهند کرد، فغانی است و اگر او به هر دلیل حاضر به پذیرش قضاوت این بازی نگردد، بیژن حیدری این بازی را قضاوت می نماید. اما نکته کلیدی که اصل ماجرا است و باید دغدغه این روزهای مسوولان فدراسیون باشد این است که در اتاق فکر اصفهانیان و دوستان او در کمیته داوران چه گذشته است که امروز در جامعه داوری آن قدر با فقر داوری روبرو می شویم که گزینه اول و آخرمان فغانی می گردد و در صورت نبودن این داور، بیژن حیدری دومین گزینه خواهد بود و بعد از این دو نفر هیچ کس دیگر را برای انتخاب بازی های بزرگ نداریم.

زیاد راه دور نرویم. تا همین چند سال پیش در آستانه بازی های دربی جامعه داوری چند گزینه برای قضاوت داشت. بد نیست با هم اسامی آنها را بشماریم. محسن ترکی، مسعود مرادی، سعید مظفری زاده، محسن قهرمانی، تورج حق وردی، یدالله جهانبازی، علیرضا فغانی و راهنمایی ممبینی. یعنی در آستانه بازی آن قدر اسامی داوران و استعدادهایی که در لیگ حضور داشتند، زیاد بود که مسوولان کمیته داوران نمی دانستند چه کسی را انتخاب نمایند. حضور داورانی با این اسم و رسم و حتی کاریزمای داوری بیانگر چه بود؟ چطور می شد که این قدر داوران بزرگ و نامی داشتیم که اگر هم زمان چند دربی در سراسر ایران برگزار می کردیم غمی برای انتخاب داوران بزرگ نداشتیم؟ اما امروز برای انتخاب دربی پایتخت گزینه اول و آخر می گردد علیرضا فغانی که اگر بحث رفتنش از ایران جدی باشد که به نظر می رسد کاملا جدی است، در نهایت در گوی انتخاب داوری هیچ نام بزرگ دیگری نمی ماند و شاید تمام دربی ها را باید به حیدری بسپاریم.

شاید پاسخ تمام چرایی ها را در چرخه معیوب استعدادیابی کمیته داوران پیدا کنیم. در روزهایی که جایگاه های کلاس های داوری به اشخاصی تعارف زده می گردد که صرفا با سفارش بعضی از استان ها وارد لیگ می شوند و هیچ استعدادی در آنها دیده نمی گردد. امروز ما در بحث جوان گرایی و استعدادیابی به گزینه ای مثل محمدحسین زاهدی فر می رسیم که با تمام استعداد و کاریزمایی که دارد صرفا به دلیل ترس از تست حاضر نیست پیراهن بین المللی را به تن کند و کمیته داوران مجبور است شخصی مثل کمیل غلامی را وارد لیست داوری کند که حتی جامعه فوتبال او را نمی شناسد و در اغلب بازی ها فقط داور چهارم است. ما روزی در جامعه داوری باختیم که جایگاه های استعدادیابی خود را به ناحق تعارف سفارشاتی کردیم که در نهایت هیچ چیز عایدمان نکرد.

امروز در داوری باختیم، زیاد خوشحال نباشیم که استعدادی مثل علیرضا فغانی را خرج سو مدیریت خود می کنیم. اگر درست تصمیم می گرفتیم و برنامه بلند مدت داشتیم، شاید چندین و چند فغانی داشتیم که برای انتخابشان سرگیجه می گرفتیم.

حاصل تمام سو مدیریت مان همین می گردد که داریم و داشته هایمان نتیجه بذری است که دیروز کاشتیم. جالب اینجا است که از هر انتقادی می ترسیم و برای اینکه مهر سکوت بر دهان شان بزنیم، حتی قوانین را در نظر نگرفته و افرادی را وارد اتاق فکر کمیته داوران می کنیم که چه از نظر سن و چه از نظر تخصص و تجربه و آیتم های دیگر اصلا با قوانین فعلی فدراسیون مطابقت ندارند و برای اینکه زبان به انتقاد باز ننمایند، میز و جایگاه های کمیته داوران را به او تعارف می زنند.

باید برای جامعه داوری ترسید، حقیقت این است که ما در انتخاب استعدادها فوق العاده ضعیف عمل کردیم و اگر بگوییم به زودی با قحطی داوری روبرو می شویم بیراه نگفته ایم. این جامعه حتی نتواسته داوران بین المللی خود را به خوبی به فوتبالی ها بشناساند چه برسد به داوران ملی.

با این رفیق بازی ها و حضور افرادی که فکر جدیدی و تازه ای برای بروز خلاقیت و استعداد داوری ندارند، همین آش است و همین کاسه. باید به داد این جامعه رسید. باید قحطی داوری را جدی گرفت. وقتی هنوز ما در برگزاری های بازی های اول لیگ مسئله ای داریم و در هر بازی سر و صورت خونین داوران بازی را شاهد هستیم چه توقعی داریم وقتی این لیگ به تب و تاب آخر خود رسید، اتقاقات ناگوار پیش نیاید. هر چیزی تاوان دارد، تغییرات همیشه با سرو صدا خواهد بود. پذیرش قوانین تازه مسلتزم صبر و حوصله است اما نترسیم اگر اینکه بی استعدادها را کنار می گذاریم تا افراد شایسته جایگزین شوند. باید برای شایسته سالاری تاوان بدهیم. اگر زودتر به فکر بیفتیم و به موقع تصمیم بگیریم شاید در سال های آتی فکری به حال این شرایط اسفناک بکنیم، اما اگر تفکرات فعلی حاکم باشد، به دلیل سلیقه شخصی حسین زرگر را بازنشسته گردیده به لطف قوانین جدید نگه داریم و خوشحال باشیم که داور باتجربه داریم، آن وقت باید تابلوی تعویض را به دست داوران بین المللی بدهیم و برای اینکه لیست بین المللی را پر کنیم، به دنبال پاسپورت گم گردیده فلان داور باشیم.

دربی 88 تلنگری است به جامعه داوری، به قحطی که در راه است و دست در دست گذاشتیم و هیچ تدبیری برای این قحطی نداریم. خوشحال نباشیم از اینکه برای ششمین بار سوت دربی را به داوری می دهیم که بازی نیمه نهایی جام جهانی را سوت زده است، ناراحت باشیم از اینکه غیر از او و حیدری دیگر سرمایه ای برایمان نمانده که بخواهیم از دل آن فغانی ها بیرون بکشیم، نگران باشیم از اینکه استعداد داوری هم به دلیل جو ملتهب فوتبال می خواهد مهاجرت کند، بهتر است برای تمام نداشته های مان ناراحت باشیم، تا برای داشته های اندک هورا بکشیم. قحطی داوری را جدی بگیرید و دلواپس این سوخت رفتن استعدادها باشیم.

Zoom

البته در کنار تمام بحث هایی که شد باید به این نکته هم توجه داشت که این روزها فضای بدی علیه فغانی در فضای مجازی به وجود آمده است. از آنجایی که گفته می گردد فغانی به زودی در دانشگاه علمی و کاربردی پرسپولیس تدریس خواهد نمود، استقلالی ها موضع سفت وسختی برای قضاوت این داور در دربی گرفته اند و حتی انتخاب فغانی به عنوان داور دربی هم بدون حرف و حدیث نخواهد بود. به هرحال دربی همیشه مهم و حساس بوده و این اتفاقات جانبی حساس ترش خواهد نمود.

10-1،670