استعداد بهتر است یا سخت کوشی؟ - کالارنا

به گزارش، در جامعه ما، مردم پیروز اصولاً به عنوان ابرانسان هایی به تصویر کشیده می شوند که از ابتدا با قدرتی جادویی زاده شده اند و همین مسئله آن ها را از دیگران جدا می کند. برای مثال بازیگرانی که برنده جایزه هایی مثل اسکار و سیمرغ بلورین می شوند از جمله این افراد در جامعه هستند.

رسانه به سخت کوشی اهمیتی نمی دهد و سعی می کند هر نتیجه خوب و درستی را به استعداد ربط دهد. جامعه ما مردم را بر اساس دستاوردهایشان قضاوت می کند و چنان می پندارد که گویی این افراد با یک نعمت ذاتی آفریده شدند. ما هیچ وقت از تحسین نقاشی ها، فیلم ها و رمان های زیبا دست برنمی داریم، ولیکن فکر می کنیم که این شاهکارها، زاده استعدادی ذاتی هستند.

شما می توانید مظاهر این باور را در سرتاسر جامعه مشاهده کنید. برای مثال بسیاری از شرکت های بزرگ و پیروز سعی می کنند انسان ها را در دسته های مختلفی اعم از متوسط، سطح پایین و خارق العاده قرار دهند و معیارشان برای این طبقه بندی ها، تست هوش است. آن ها سعی می کنند بهترین ها را پیدا کنند. اما این بهترین، به معنی زاده شدن با یک قابلیت یا استعداد ذاتی است.

همچنین ممکن است رسانه کاری کند که طرز فکر برعکسی در شما شکل بگیرد. یعنی به شما بقبولاند که سخت کوشی می تواند استعداد را چندین برابر کند. وقتی شما برای اولین بار یک فرد پیروز را می بینید، فکر می کنید که این فرد یک استعداد ذاتی خارق العاده داشته است؛ اما در حقیقت بسیاری از انسان های پیروز با تکیه بر سخت کوشی به این جایگاه رسیده اند.

برای مثال مایکل جردن، یکی از اسطوره های ورزش بسکتبال کسی است که برای تیم بسکتبال دبیرستانش انتخاب نشد، اما آن قدر تلاش کرد تا به بهترین بازیکن جهان تبدیل شد! یا مثلاً تهیه کننده بزرگ و مشهور انیمیشن، والت دیزنی می گوید که به خاطر نداشتن ایده های ناب و یا فقدان تخیل از انتشارات روزنامه اخراج شد. تنها چیزی که این گونه افراد را به اوج می رساند، تلاش و پشتکار است، نه استعداد!

وقتی به یک نفر برچسب بااستعدادی می زنند چه اتفاقی می افتد؟ برخی از مردم در چنین مواقعی زیادی مغرور می شوند و در نتیجه انگیزه لازم برای تلاش را از دست می دهند. برای مثال، وقتی به یک نوجوان دبیرستانی گفته می شود که او ذاتاً باهوش است، فکر می کند که برای قبول شدن در دانشگاه هیچ مسئله ای نخواهد داشت؛ بنابراین خیلی برای یادگیری درس ها و یا مهارت های تازه به خودش زحمت نمی دهد و فکر می کند که به راحتی واحد های درسی اش را پاس خواهد کرد. دانشگاه برای این گونه افراد به مسابه یک شوک بزرگ عمل خواهد کرد؛ و در سمت دیگر ماجرا، وقتی به یک فرد گفته می شود که او هیچ استعدادی برای انجام فلان کار را ندارد، سبب می شود که او رویاهایش را دنبال نکند و انگیزه اش را از دست بدهد. برای مثال شخصی را که برای کلاس هنر ثبت نام کرده تصور کنید. اگر معلم و استادش به او بگوید که هیچ استعدادی برای نقاشی کردن ندارد، ممکن است تمام ذوق آن شاگرد را کور کند. خصوصاً اگر سال ها برای ثبت نام کردن در چنین کلاسی با خودش کلنجار رفته باشد تا اعتماد به نفس کافی را به دست آورد؛ در این صورت است که جهان، فقط و فقط به خاطر جمله آن استاد، از شاهکار های زیبای هنری آن فرد محروم می ماند.

همچنین بااستعداد خطاب کردن یک شخص ممکن است بی حرمتی به او باشد. چرا که ممکن است سخت کوشی و تلاش های چندین و چند ساله او با یک کلمه به تاراج برود و گویی که او فقط با یک نعمت ذاتی زاده شده و هیچ تلاش و رنجی را برای دست یابی به خواسته هایش متحمل نشده است. اما چنین نیست، ما نباید تمام انگیزه یک فرد را با یک جمله از بین ببریم. همچنین این کار سبب تنبل تر شدنِ خودمان می شود. اگر شخص دیگری با یک استعداد ذاتی قرار است به پیروزیت برسد، ما چگونه قادر به همسطح شدن با او خواهیم بود؟

درست است که برخی از ما قدرت و توانایی بیشتری در برخی از زمینه ها داریم، اما تلاش و سخت کوشی کلید اصلی حل این ماجراست. برای این که بتوانیم به نهایت پتانسیل خودمان برسیم، باید این راهنمای سه قدمی را دنبال کنیم:

در طول روز بیشتر به چه چیزی فکر می کنید؟ به چه چیزی بیشتر از همه اهمیت می دهید؟ در اوقات فراغتتان چه کار می کنید؟ اگر راجع به علایق و توانایی هایتان مطمئن نیستید، پس چند سرگرمی جدید را امتحان کنید و یا راجع بهشان تحقیق کنید.

برای مثال اگر شما متوجه شدید که به زمینه هنری علاقه دارید، پس منبع درستی برای پیشرفت انتخاب کنید. در یک کلاس مبتدی ثبت نام نمایید. یک استاد خوب و توانا پیدا کنید یا این که وسایل مورد نیاز جهت آموزش خودجوش را پیدا کنید. اول از همه باید مهارت های اساسی خود را بهبود ببخشید و سپس پله های ترقی را یکی یکی بالا بروید. هرچقدر بیشتر تلاش کنید، پیشرفت بیشتری در شما حاصل می شود.

اجازه بدهید که افراد کارکشته نقاط ضعف و قوت شما را پیدا کنند. افراد پیروز هیچ وقت از یادگیری دست نمی کشند و از انتقاد های سازنده استقبال می کنند. از نظرات دیگران استقبال کنید، اما به عقیده آنان راجع به استعداد، توجهی نکنید. مهم، تلاش های شما است.

وقتی که واقعاً متوجه شدید سخت کوشی بهتر از استعداد است، باید دنبال رویاهایتان بروید. پس اگر کسی به شما گفت که هیچ استعداد خاصی در هیچ زمینه ای ندارید، چه کار می کنید؟ با انتخاب راه درست که همان سخت کوشی است، به او ثابت می کنید که کدام یک مهم تر است.

وقتی شما راه درست را می دانید و همان را انتخاب می کنید، چه دلیلی برای عدم پیروزیت وجود دارد؟ و اگر کسی شما را بااستعداد یا با موهبت خطاب کرد، حتماً به او یادآوری کنید که سخت کوشی می تواند انسان ها و جهان را تغییر دهد، اما استعداد؟ نه!

منبع: برترین ها