دارچین(Cinnamon) - کالارنا

دارچین(Cinnamon)

نویسنده:دکتر تورج زرگرللهی

ادویه ای ضد میکروب و ضد فساد مواد غذایی

قرن های متمادی سیلان را با عطر دارچین می شناختند.در قرون وسطی بازرگانان عرب،دارچین سیلان را به اروپا آوردند،ولی برای اینکه رقیبی پیدا ننمایند،جای اصلی آن را به عمد مخفی نگه می داشتند.

دارچین گیاهی است مخصوص منطقه ها حاره که تصور می گردد اگر در نواحی جنوب ایران که از نظر آب وهوا مشابه منطقه های است که درخت دارچین به دست می آید،کاشته گردد به خوبی رشد می نماید و می توان محصول خوبی برداشت کرد.

معمولاً شاخه ها را در فصل باران قطع نموده و تمام روز را به پوست کندن آن صرف می نمایند.

برای پوست کندن آن هم،از چاقو یا هر چیز دیگری که از آهن ساخته شده باشد استفاده نمی نمایند،زیرا تیغه های آهنی در تماس با ماده ی موجود در دارچین واکنش نشان می دهد و رنگ سیاه فراوری می نماید.

دارچین درختی است که ارتفاع آن تا 7متر هم می رسد و همواره سبزو معطر است.گل های آن به رنگ سفید مایل به زرد وبه شکل خوشه ای در ماه های بهمن تا فروردین می شکفند.

طبیعت دارچین گرم است.دارچین شامل پوست تنه ی خشک شده ی گونه های مختلف جنس cinnamomum از تیره ی برگ بو است.

-ترکیب شیمیایی و مواد مؤثره:

مهم ترین ترکیب دارچین،روغن فرار است که جزء اصلی این روغن سینامالدهید است.از دیگر مواد تشکیل دهنده ی دارچین می توان اوژنول،متیل اوژنول،بنزآلدهید،لینانول،دو ترکیب حشره کش به نام هایcinazelanin و cinazelanoi،کومارین و...را نام برد.بعلاوه دارچین شامل ماده ای پلیمری به نام متیل هیدروکسی چالکون یا MHCP است که در متابولیسم گلوکز نقش دارد.

این ماده ی محلول در آب باعث افزایش اکسیداسیون(سوخت و ساز) گلوکز می گردد و خاصیت کاهش دهندگی قندخون دارد.گزارش شده است که سینامالدهید در خوک ها وسگ های بیهوش،اثر پایین آورنده ی فشار خون دارد.ظاهراً دلیل بروز این اثر گشاد شدن عروق محیطی است.خوردن دارچین برای برخی افراد ممکن است ناسازگاری و خارش بدن ایجاد کند.

-مهم ترین مصارف درمانی(Medicinal usrs):

ضد میکروب،ضدویروس،ضدقارچ های بیماری زا،خاصیت ضدچربی خون قوی،درمان بیماری های روده ای مانند اسهال مزمن،دردهای قلبی،دردهای قاعدگی.در تمام موارد فوق یک قاشق چایخوری از پودر دارچین یا دم نموده ی چای آن را می توان استفاده کرد. (نیم تا یک گرم).خوردن پودر دارچین برای درمان زکام،هضم غذا و نفخ وباد روده ها مفید است.فقط کسانی که ضخم معده دارند نباید ازدارچین استفاده نمایند.بعلاوه مصرف زیاد آن برای مثانه مضر است.

خوردن دارچین برای درمان رعشه،انسداد کبد،تقویت معده،سرفه ی مزمن وسوزش ادرار مفید است.

بنابر گفته ی جالینوس خوردن دارچین مغز را تصفیه و فراموشی را درمان میکند و شادی آور است وبرای درمان بیماری های عصبی هم مفید است.

به دلیل وجود اوژنول،درد دندان های پوسیده را تسکین می دهد.برای این منظور گرد دارچین را داخل پوسیدگی دندان قرار دهید.

عرق دارچین اثری سریع تر از دارچین دارد و خوردن یک استکان از آن برای قولنج روده و رحم مفید است.

چای دارچین که از دم کردن 5دقیقه ای یک قاشق چایخوری دارچین در یک فنجان چای یا آب جوش به دست می آید،آرام بخش،ضد نفخ وضد عفونی نماینده است.

به استناد گفته ی دانشمندان هندی،چاشنی های مشخصی وجود دارد که از تعفن چربی های گوشتی قابل خوردن،جلوگیری می نمایند.در گذشته هم این گونه بیان می شد که اگر گوشت را به ادویه ها وچاشنی های گیاهی آغشته نمایند،از فساد آن برای مدت طولانی جلوگیری میکند.این دانشمندان گزاذش می دهند که دارچین،زیره ی سبز،تخم رازیانه، زیره ی سیاه،جوزهندی،میخک،فلفل و زردچوبه از ادویه هایی هستند که گوشت را حتی در اکسیداسیون شدید هم،از فساد حفظ می نماید.دارچین یک از گیاهان دارویی فوق العاده سودمند در مقابل فساد غذایی است.

دارچین از دسته داروهای بادشکن و خوشبو نماینده است.گیاهان دارویی ضدنفخ و خوشبو نماینده به آن دسته از گیاهانی گفته می گردد که بوی خوش آنها در اعضای تنفسی و چشایی اثر می گذارد و گرمای مخصوصی دارند که در صورت مصرف در سراسر بدن منتشر میگردد و از تجمع گاز در معده و روده ها جلوگیری می نمایند.

منبع:هنراشپزی شماره37

منبع: راسخون