راه درازی در پیش داریم
به گزارش کالارنا، مهدی علیپور- دبیر:هر وقت این سریال های فرنگی را که تلویزیون دوبله و پخش می کرد می دیدم ـ منظورم سریال هایی است که داستان آن در روستاها یا محله های قدیمی می گذشت ـ به این فکر می کردم که ای کاش ما هم می توانستیم مثل این قصه های اغراق شده سرنوشت محله ها و شهرهایمان را خودمان به دست بگیریم.
توی این سریال های تلویزیونی نشان داده می شد که چطور اهالی آن روستا یا شهر برای محل زندگی خود تصمیم می گرفتند، نماینده منتخب معرفی می کردند و مسئولان را به چالش می کشیدند. تا اینکه با نگاه جدید مدیریت شهری طی این سال ها اتفاقی در حوزه مدیریت کلانشهری رخ داد که درست مثل مشارکت مردم در آن سریال ها آدم را به تحسین وا می داشت. این اتفاق که مثل یک جریان منتشر در رگ و پی تهران دوید ایده یا طرح سپردن امور مردم به مردم در روند اداره شهر بود. طبیعتاً این طرح کلی، شاخ و برگ هایی داشت که می شود در یک بحث کلی به همه آنها پرداخت، مثلاً می شود ساعت ها نشست و درباره طرح راه اندازی شورایاران محله ها و نقاط قوت و ضعف آنها بحث کرد ولی موضوعی که باعث شده این یادداشت نوشته شود ضرورت سپردن مدیریت محله ها به خود شهروندان و آسیب شناسی آن پس از نزدیک به دو دهه تجربه است.
اکنون قدم های رسیدن به مقصد مشارکت فعال مردمی در امر مدیریت شهر برداشته شده است، ما امروز باید این قدم را تجزیه و تحلیل کنیم و جدیت آن را بسنجیم، در عین حال به این حرکت ها قناعت نکنیم و به یاد داشته باشیم راه ها با رسیدن به مقصد نیست که ایجاد می شوند، بلکه با نخستین گامی که در راستا گذاشته می شود، راه ها گشوده می شوند. نباید انکار کرد که ما برای تمرین شهرنشینی راه درازی در پیش داریم.
منبع: همشهری آنلاین