خشکسالی اسرار یک شهر را فاش کرد! - کالارنا

به گزارش خبرنگاران به نقل از ال پائیس، بوخونال دو ایبور یک منطقه مسکونی در اسپانیا می باشد که در استان کاسرس واقع شده است. در همان نزدیکی مخزن والدکاناس سال ها سطح آب پایینی را تجربه نموده است. به علت این شرایط برای اولین بار امکان استفاده از فناوری قرن بیست و یکمی برای آنالیز بقایای شهر رومی آگوستوبریگا فراهم شده شهری که از زمان ترکیدن مخزن در سال 1957 میلادی به وسیله آب باتلاق پوشیده شده بود.

امروز موزه ملی هنر رومی اسپانیا کتابچه آگوستوبریگا را منتشر نموده است که ظاهر شهر محصور شده را که 55 هکتار وسعت داشت بازسازی می نماید. پژوهشگران پیروز به ثبت سه گورستان، چندین معبد، کتیبه های تدفین، مخازن ذخیره آب باستانی و یافته های مجذوب نماینده دیگر شده اند. متون کلاسیک به آگوستوبریگا به عنوان یک مرکز شهری رومی در امتداد جاده بین مِریدا و ساراگوسا امروزی اشاره می نمایند. این نام از نام امپراتور آگوستوس گرفته شده و هم چنین شامل ریشه بریگا می باشد که پسوندی رایج در دیگر سکونتگاه های رومی در هیسپانیا (نام رومی برای شبه جزیره ایبری) بوده است.

از قرن شانزدهم پژوهشگران مختلفی به ویرانه های شهر باستانی علاقمند شده اند. با این وجود، برای صد ها سال هیچ کس نام این شهرک را نمی دانست تا آن که در قرن نوزدهم یک کتیبه کشف شد. در سال 1931 میلادی دو معبد بزرگ آن یعنی Los Marmoles و La Cilla به وسیله دولت اسپانیا به عنوان میراث ملی معرفی شدند. هر دو در جایی که به عنوان تالار شناخته می شد به عنوان مهم ترین بخش شهر قرار داشتند.

ساخت مخزن در انتها دهه 1950 میلادی باعث شد معابد به مکان های بالاتر منتقل شوند تا بر اثر جریان آب تخریب نشوند. در نهایت، 18000 هکتار در این استان عمدا یا به طور تصادفی دچار سیل شد. در سال 2019 میلادی طی یکی از بارزترین افت سطح آب مخزن اتفاق افتاده بعضی از بقایای آگوستوبریگا بار دیگر نمایان شد. در همان زمان اداره کل میراث فرهنگی و هنر های زیبا در وزارت فرهنگ اسپانیا کارگروهی را با مقام های استانی تشکیل داد. پژوهشگران تا سال 2021 میلادی پرواز های فتوگرامتری (به معنی کلی تهیه نقشه از عکس های هوایی) و آنالیز سطح را شروع کردند.

باستان شناسانی که این مطالعه را انجام دادند نشان دادند که 55 هکتار دیوار در آگوستوبریگا کشیده شده بود. محوطه مستحکم به موازات رودخانه تاگوس قرار داشت و مسیر تقریبا نیم دایره ای را دنبال می کرد که از گرانیت ساخته شده و با ملات آهک به هم متصل شده است. در بعضی منطقه ها برج های مربع شکل برپا شده بود. نویسندگان مقاله مرتبط با این مطالعه شرح می دهند که شهر دست کم سه ورودی داشت: جنوب، شرق و غرب. آنان در ادامه افزوده اند: در داخل شهر طبق داده های ما سه خیابان اصلی وجود داشت که هر یک 6 متر عرض داشت و به موازات یکدیگر ساخته شده بودند. خیابان های کوچک تر دیگری نیز در جهت شمال به جنوب بودند. یک سیستم فاضلاب در زیر آن خیابان ها جریان داشت و آب را از حمام های مشترک دریافت می کرد.

مجمع در مرکز نیم دایره ای که به وسیله دیوار تشکیل شده بود و در لبه یک دره قرار داشت. معابد فوق الذکر Los Marmoles و La Cilla در آنجا قرار داشتند. معبد La Cilla مرکز میدان را اشغال کرد در حالی که معبد Los Marmoles به سمت شمال غربی منحرف شد. باستان شناسان می گویند که این نشان می دهد که معبد دیگری در نزدیکی آن وجود داشته است معبد دوم دوقلو در غرب. آنان هم چنین سکویی از بلوک های گرانیتی را در کنار یک حوض یا آب انبار احتمالی شناسایی نموده اند. آنان افزوده اند: توده بتن رومی واژگون شده و ممکن است بقایای معبد دیگری باشد که کاملا با خاک یکسان شده است.

علاوه بر معابد کارشناسان ساختمان های احتمالی دیگری را با ماهیت عمومی مستند نموده اند. به نظر می رسد در جنوب شرقی مجمع یک میدان نو البته با ابعاد کوچک تر بوده و در شمال شرقی بعضی حمام های عمومی قابل مشاهده هستند. باستان شناسان انتظار دارند در تحقیقات بعدی ساختمان های احتمالی ساخته شده برای میزبانی نمایش ها را مورد تایید قرار دهند.

در خارج از فضای دیوارکشی ویلا و قنات آبرسانی نیز تعبیه شده است. با تمام این داده ها یک طرح شهری ترسیم شده است. متخصصان در گزارش خود به این نتیجه می رسند که در آینده انجام کاوش های دیگری در محل با هدف ارزیابی شرایط حفاظتی شهر و هم چنین انجام آنالیز های ژئوفیزیکی که اطلاعاتی را در خصوص ساختار های شهری خاص آن ارائه می دهد ضروری خواهد بود. با توجه به این که کل شهر رومی از آب بیرون آمده است کار های زیادی برای انجام دادن وجود دارند.