سفر به دژ بلاندر: اشتباه تاریخی در مرز کانادا و آمریکا - کالارنا

در قرن نوزدهم در جنگ های میان ایالات متحده آمریکا و بریتانیای کبیر، دولت آمریکا اشتباها یک دژ به نام بلاندر (Fort Blunder) را در دریاچه چمپلین (Lake Champlain) در کانادا، ساخت.

در طول جنگ های انقلابی آمریکا و جنگ سال 1812، بین بریتانیای کبیر و ایالات متحده آمریکا، مرز میان کانادای تحت حاکمیت بریتانیا و شمال ایالت نیویورک، شاهد نبردهایی خونین بود که بیشتر آن ها در اطراف دریاچه چمپلین (Lake Champlain)، رخ داد. برای دیدن از این دژ با تور کانادا همراه باشید.

این دریاچه آب شیرین، که در مرز کانادا و آمریکا واقع شده است، به بریتانیایی ها، راستای مستقیم برای هجوم به قلب آمریکا را مهیا می کرد. اگر این راستا مهم تردد از سنت لورنس (Saint Lawrence) به هادسون (Hudson) به دست نیروهای ارتش بریتانیا می افتاد، ممکن بود نتایج جنگ انقلابی آمریکا، بسیار متفاوت رقم بخورد.

بلافاصله پس از جنگ سال 1812، آمریکا که بسیار مصر بود از یک کوشش دیگر برای هجوم به خاکش جلوگیری کند، تصمیم گرفت در کرانه های دریاچه چمپلین، استحکاماتی قوی بسازد. یک بخش ماسه ای کوچک در دریاچه به نام جزیره پوینت، برای ساختن دژ هشت ضلعی انتخاب شد.

قرار بود زمانی که دژ به خاتمه رسید، دیوارهایی با ارتفاع 9 متر (30 فوت) و همچنین 125 توپ داشته باشد که هر کشتی انگلیسی که قصد عبور از آن منطقه را داشته باشد، منفجر کند.

ساخت و ساز این دژ در سال 1816 آغاز شد و برای دو سال ادامه پیدا کرد تا زمانی که آنالیز و نقشه برداری مشترک ایالات متحده آمریکا و بریتانیای کبیر، یک مشکل را کشف کرد؛ دژ در طرف اشتباه مرز ساخته شده بود، در حقیقت مرز واقعی تقریبا در 1.6 کیلومتری (یک مایلی) جنوب دژ بود.

زمانی که این اشتباه شرم آور کشف شد، ساخت و ساز دژ به سرعت، متوقف گشت و این سنگر بینام، به نام مستعار دژ بلاندر، خوانده شد. در 20 سال بعد، دژ رها شده، توسط ساکنین بومی که سنگ ها را از آن جدا و از آن ها، برای ساخت و ساز خانه هایشان و ساختمان های عمومی، استفاده کردند، رو به نابودی رفت.

برای دیدن دژ مومنتگومری با تور کانادا سفر کنید.

در سال 1842، دیپلمات های کانادایی و آمریکایی، در خصوص این موضوع و دیگر مسائل مرزی به مذاکره پرداختند. مرز اصلی بین نیویورک و کبک، همانطور که توسط پیمان 1783 پاریس، تصویب شده بود؛ نشان می داد که دژ بلاندر در خاک کانادایی قرار گرفته است. اما آمریکا اصرار داشت که مرز جدید تنها کمی جلوتر برود تا این دژ نیمه کاره به خاک آمریکا برگردد. این توافق انجام و تبدیل به یکی از مبادلات صورت گرفته در مذاکرات در حین امضای پیمان وبستر آشبورتن 1842 (Webster-Ashburton Treaty) شد.

در نهایت، دژ بلاندر متعلق به ایالات متحده آمریکا شد. بدون هیچ وقفه ای، آمریکا آغاز به ساخت دوباره یک دژ جدید کرد و نام آن را به احترام قهرمان جنگ انقلابی، ریچارد مونت گومری که در سال 1775 در حین حمله کانادا، درگذشت، دژ مونت گومری، گذاشت.

این دژ، زمانی که جنگ داخلی آمریکا در دهه 1860 آغاز شد، هنوز در حال ساختن بود. در میان شایعات مبنی بر دخالت بریتانیا بر علیه اتحادیه از کانادا، کوششی بی نظیر برای تکمیل دژ و مستقر شدن در آن، انجام گرفت.

زمانی که ساختار اولیه در نهایت تکمیل شد، دژ مونت گومری، بلندتر از دژ قبلی، دیوارهایی با ارتفاع 14.6 متر (48 فوت) داشت. در سال 1886، دژ با 74 اسلحه، که تمام لوله های آن به سمت شمال در مقابل کانادا قرار داشت، اماده نبرد شد.

اگرچه، تا آن موقع، احتمال حمله از سمت کانادا آنقدر دور شده بود که ایده ساخت استحکامات در مرز کانادا و آمریکا، بی معنی و نامعقول جلوه می کرد.

آهسته، در طول 50 سال بعد، اسلحه های قدیمی دژ، که با ورود توپخانه های مدرن، منسوخ شده بودند، برداشته شدند. یک بار دیگر، بومیان منطقه، دژ را تکه تکه کردند و مقادیر بی شماری از آجرها، پنجره ها، درها و الوار آن را برای مصارف شخصی به یغما بردند.

در نهایت، بخش بزرگی از دژ تخریب و از سنگ های آن در ساخت بنیاد یک پل جدید در دریاچه چمپلین، استفاده شد. بخش کوچکی از دژ مونت گومری که باقی ماند، هم اکنون در دست بخش خصوصی است.

نتیجه‌گیری:
دژ بلاندر، نمادی از اشتباهات تاریخی و پیامدهای گاه غیرقابل پیش‌بینی آن است. این دژ که در ابتدا به‌عنوان سازه‌ای نظامی برای حفاظت از ایالات متحده ساخته شد، به‌واسطه خطای انسانی، به موضوعی سیاسی میان دو کشور تبدیل گردید. هرچند سرنوشت آن در نهایت به تخریب و استفاده مجدد از مصالحش ختم شد، اما داستان آن همچنان در صفحات تاریخ باقی مانده است. امروز، بقایای این دژ به یادآوری از تعاملات پیچیده مرزی و اهمیت دقت در تصمیم‌گیری‌های کلان تبدیل شده است. بازدید از این مکان نه تنها فرصتی برای آشنایی با تاریخ پر فراز و نشیب منطقه است، بلکه تجربه‌ای ناب برای درک عمق تأثیرات تصمیمات انسانی بر جغرافیای سیاسی خواهد بود